Je moet het jaar goed beginnen. Dus zijn we er op 1 januari, in onze knusse houten KEET aan de markt. Om een praatje te maken, ‘nog ins uvver de vot te kalle’ en jullie een gelukkig nieuwjaar te wensen. En om jullie lekker te verwennen met met koffie-oliebollen-lunch of diner. Dus hup, niet getreuzeld, trek je jas aan, haal een frisse neus en kom gezellig bij ons langs. We zíjn er, elke dag vanaf 12.00 uur.
Vanavond zetten we alvast een dikke streep onder 2020. Het jaar waarin we maar 209 dagen konden doen wat we het liefste doen. Een jaar om heel snel te vergeten. We zaten met z’n allen in hetzelfde schuitje, iedereen had zijn eigen sores. Maar laten we het daar niet meer over hebben. Over de onzekerheid, het verdriet en de frustraties. Laten we het hebben over de veerkracht, het doorzettingsvermogen en de creativiteit die bij iedereen opborrelde. Over het gevoel van ‘samen kunnen we alles aan’. Want dat hebben wij bij de Zwarte Ruiter heel sterk gevoeld. Bij elke nieuwe maatregel baalden we even flink van wat er niet meer mocht, we vloekten een keer hartgrondig en gingen vervolgens vol vuur aan de slag met wat er wel kon. Zo werden we samen kampioen in het denken in mogelijkheden.
Ons team bleek te beschikken over onvermoede talenten. Ongelooflijk wat voor een werk er verzet is om de Zwarte Ruiter per 1 juni coronaproof te maken! En hoeveel plezier we erin hadden om dat te doen. Ook al treurden we diep van binnen dat we het moesten doen met minder dan de helft van onze terrascapaciteit. Tijdens de beste zomer sinds tijden, ook dat nog. Het Heuvelland bárstte uit haar voegen. De bloemenpracht in het fraai opgeknapte centrum van Gulpen werd bedolven onder de fietsen. Even speelden we met de gedachte om het terras open te stellen voor degenen die ‘Gulpen Goed Gezellig en Gastvrij’ met een zachte G konden uitspreken. Om onze trouwste gasten in ieder geval een stoel te kunnen garanderen. Maar dat was echt maar héél even. Want alle gasten zijn ons even lief. Dus werd het vechten om een plekje. We liepen de zolen onder onze sneakers uit, kwamen handen tekort. Maar wat hebben we genoten.
Dat we het vanaf 14 oktober een tikkeltje rustiger aan mochten doen, was stiekem best lekker. We konden eindelijk een keer op tijd naar bed en mochten wat slaap inhalen. De accu was weer opgeladen voor kerst en oud & nieuw. Dan zouden we met z’n allen gaan knallen. Dat is er niet van gekomen, zoals jullie weten. We missen al onze gasten. We missen de muziek en onze evenementen, want ook dát is wat De Ruiter voor ons zo speciaal maakt: er is altijd iets te beleven. Maar, wat er ook gebeurt, wij gaan doorrrrr met ons vak. In onze herberg én in onze KEET, de leukste ‘take away’ plek van Zuid-Limburg. Van daaruit wensen we jullie graag persoonlijk een gezond en gelukkig nieuwjaar. Op alle anderen heffen wij vanavond het glas. Proost! Op een spoedig weerzien. Gaston, Connie & het team van de Zwarte Ruiter